Jaki rower do Dirt Jumping wybrać?

Dirt jumping to rodzaj akrobacji, gdzie rowerzyści wykonują szereg efektownych trików na zbudowanych z ziemi trampolinach. Do wykonywania ewolucji potrzebny jest specjalnie zaprojektowany rower.

Dirt Jumping

Sam styl, jak widzimy go teraz, narodził się jeszcze w latach 80. ubiegłego wieku, kiedy amerykańska młodzież na BMX-ach zmęczyła się rywalizacją na torach wyścigowych. Stopniowo zaczęli uczyć się sztuczek na serii małych skoków. Derty, czyli same skocznie, można podzielić na dwa typy.

Pierwszy typ to tak zwany „wielbłąd”. Innymi słowy, jest to trampolina, która składa się z dwóch oddzielnych części. W tym przypadku skrajny punkt wyjścia znajduje się zwykle poniżej punktu przyziemienia. Wyskok z reguły odbywa się z ziemi, ale ostatnio coraz bardziej popularne stały się trampoliny drewniane. Drugi typ to trampolina zwana „stołem”. W rzeczywistości jest to zwykła trampolina, która ma płaską powierzchnię między zejściem a lądowaniem. Przeznaczona jest bardziej dla początkujących, jak i dla tych, którzy uczą się nowych trików, ponieważ w przypadku nieudanego skoku upadek będzie bezpieczniejszy.

Rowery do Dirt JumpingDo Dirt Jumping używa się dwóch rodzajów rowerów: BMX i MTB. BMX to małe rowery z 20-calowymi kołami. Mają dłuższą ramę niż modele standardowe. Ponadto użytkownicy często montują na nich szerokie siodełka, aby lądowania były bardziej miękkie, a także, aby łatwiej było poderwać rower stopami podczas triku. Hamulce są montowane na tylnym kole roweru. Pomimo tego, że BMX jest mały i pozornie dużo łatwiejszy do kontrolowania w powietrzu, nadal jest bardzo niestabilny.

Większość użytkowników preferuje MTB. To rower przeznaczony do jazdy w terenie. Rama takiego roweru jest nieco mniejsza niż jego odpowiedników, rozmiar kół to 24-26 cali i ma tylko jedno przełożenie. Koła 24-calowe są uważane za trwalsze i sprawiają, że rower jest nieco lżejszy, a także lepiej reagują na zakręty. 26-calowe koła są bardziej stabilne przy dużych prędkościach i sprawiają, że podstawa roweru jest wyższa, więc nie musisz się martwić o zaczepienie o korzeń lub pień.

Cechą charakterystyczną ramy jest również długa górna rura (od kolumny kierownicy do rury podsiodłowej). Dzięki temu rower jest bardziej stabilny podczas skoków i lądowań oraz bardziej wygodny podczas wykonywania trików. Najważniejszymi akcesoriami dla dirt ridera są kask, rękawice, nakolanniki i nagolenniki. Pamiętaj też: wszystkie skoki wyglądają na proste tylko z boku. W rzeczywistości jest to bardzo niebezpieczna czynność, która wymaga dużej koncentracji i regularnej praktyki.

Rama roweru

Rama jest najważniejszą i najdroższą częścią roweru. Kluczowymi cechami ramy są jej geometria i materiał, z którego jest wykonana. Od tych czynników zależy przydatność roweru do użytku w danej dyscyplinie.

Rowery do drit jumpingu są poddawane ekstremalnym obciążeniom, dlatego kluczem jest wytrzymałość ramy. Najczęściej stosuje się następujące materiały.

• Stal. Ramy wykonane z tego materiału są ciężkie i nie posiadają niezbędnej wytrzymałości. Podczas modernizacji roweru są one wymieniane jako pierwsze.
• Stopy aluminium. Takie ramy mają mniejszą wagę i praktycznie nie podlegają korozji, ale nie są w stanie tłumić wibracji. Przy dużych obciążeniach, aluminium „meczy się”, a to prędzej czy później prowadzi do zniszczenia konstrukcji.
• Ramy, w których zastosowano stop chromowo-molibdenowy są w stanie pochłonąć większość energii podczas lądowania i złagodzić uderzenie. Średnie i zaawansowane modele często wykorzystują rury o różnych grubościach ścianek, aby zwiększyć wytrzymałość i zmniejszyć wagę.
• Stopy magnezu, stopy tytanu i ramy kompozytowe są stosowane raczej w modelach przeznaczonych dla zawodowców.

Geometria ramy

Do każdej dyscypliny stosowane są ramy o różnych geometriach. Rower do jazdy ulicznej będzie niewygodny do jazdy w ekstremalnym stylu. W Drit Jumping rozmiar nie gra tu szczególnej roli, a na pierwszy plan wysuwa się długość górnej rury. Kluczowe cechy Dirt to korzystanie z długich rowerów. Długość przedniego trójkąta wynosi zwykle 570–590 mm. Tylny trójkąt rowerów typu jumper jest również długi. Jego rozmiar waha się od 370 do 410 mm. Kąt kolumny kierownicy 68-70° zapewnia płynne lądowanie. Taka konstrukcja wydłuża czas lotu.